नुकत्याच झालेल्या एका अभ्यासात मधूनमधून उपवास करणे, ज्याला वेळ-प्रतिबंधित खाणे असेही म्हटले जाते, हे वजन कमी करण्याचे एक प्रभावी धोरण आहे या व्यापक विश्वासावर शंका व्यक्त करते. त्याच्या चयापचय फायद्यांबद्दलच्या लोकप्रिय गृहितकांच्या विरुद्ध, अभ्यासाने असे सुचवले आहे की वजन कमी करण्याची गुरुकिल्ली चयापचय किंवा सर्काडियन लयवर अधूनमधून उपवास केल्याने कोणत्याही विशेष प्रभावाऐवजी एकूण कॅलरी सेवन कमी करणे असू शकते.
एनल्स ऑफ इंटर्नल मेडिसिनमध्ये प्रकाशित, अभ्यासामध्ये यादृच्छिक-नियंत्रित चाचणीचे निष्कर्ष सादर केले जातात ज्यामध्ये वेळ-प्रतिबंधित आहाराचे पालन करणाऱ्या व्यक्तींच्या वजन कमी करण्याच्या परिणामांची तुलना नॉन-प्रतिबंधित आहाराचे पालन करणाऱ्यांशी केली जाते. जॉन्स हॉपकिन्स विद्यापीठातील अंतर्गत वैद्यक तज्ज्ञ निसा मारिसा मारुथूर यांच्या नेतृत्वाखाली, अभ्यास वेळ-प्रतिबंधित खाण्याच्या (TRE) मागे असलेल्या यंत्रणेवर प्रकाश टाकतो.
संशोधन, व्याप्तीमध्ये मर्यादित असले तरी, विद्यमान TRE अभ्यासांमधील अंतर दूर करते, ज्याची अनेकदा लहान नमुना आकार आणि पद्धतशीर त्रुटींसाठी टीका केली गेली आहे. मारुथरचा कार्यसंघ अभ्यासाच्या मर्यादा मान्य करतो परंतु TRE समजून घेण्यासाठी त्याच्या योगदानावर भर देतो. चाचणीमध्ये 41 सहभागींचा समावेश होता, प्रामुख्याने लठ्ठपणा असलेल्या आणि प्री-डायबेटिस किंवा आहार-नियंत्रित मधुमेह असलेल्या कृष्णवर्णीय महिला. दोन्ही गटांना समान पौष्टिक सामग्रीसह नियंत्रित जेवण मिळाले आणि त्यांना त्यांचे सध्याचे व्यायाम स्तर राखण्यासाठी निर्देश देण्यात आले.
वेळ-प्रतिबंधित गटातील सहभागींना 10-तासांच्या खाण्याच्या खिडकीवर मर्यादा घालण्यात आली होती, त्यांनी त्यांच्या रोजच्या 80 टक्के कॅलरी दुपारी 1 वाजेपूर्वी वापरल्या. दरम्यान, नियंत्रण गटाने मानक खाण्याच्या पद्धतीचे पालन केले, दिवसभर जेवण वितरीत केले. दोन्ही गटांनी त्यांच्या संबंधित खाण्याच्या वेळापत्रकांचे उच्च पालन केले. 12 आठवड्यांनंतर, दोन्ही गटांना समान वजन कमी झाल्याचा अनुभव आला, सरासरी 2.4 किलो (5.3 पाउंड), ग्लूकोज होमिओस्टॅसिस आणि रक्तदाब यांसारख्या इतर आरोग्य मार्करमध्ये लक्षणीय फरक न होता.
मारुथर आणि तिच्या सहकाऱ्यांनी असा निष्कर्ष काढला की जेव्हा कॅलरीचे प्रमाण जुळते तेव्हा वेळ-प्रतिबंधित खाणे वजन कमी करण्यासाठी अतिरिक्त फायदे देत नाही. वेगवेगळ्या लोकसंख्येच्या आधारावर आणि खाण्याच्या लहान खिडक्यांवर आधारित परिणामांमधील फरकांची संभाव्यता ते मान्य करतात. तज्ञ अभ्यासावर वजन ठेवतात, त्याचे संरेखन अपेक्षांसह लक्षात घेतात. सरे विद्यापीठातील पोषण तज्ञ ॲडम कॉलिन्स, वेळ-प्रतिबंधित खाण्याशी संबंधित जादुई परिणामांच्या अभावावर भर देतात. त्याचप्रमाणे, नवीद सत्तार, ग्लासगो विद्यापीठातील प्राध्यापक, अभ्यासाच्या कठोर कार्यपद्धतीची प्रशंसा करतात.
इलिनॉय विद्यापीठातील क्रिस्टा वराडी आणि व्हेनेसा ओड्डो या निष्कर्षांकडे वजन कमी करण्याचा एक व्यावहारिक दृष्टीकोन म्हणून पाहतात, विशेषत: पारंपारिक कॅलरी मोजण्याच्या पद्धतींशी संघर्ष करणाऱ्या व्यक्तींसाठी. ते विविध लोकसंख्येसाठी एक व्यवहार्य आहार धोरण म्हणून वेळ-प्रतिबंधित खाण्याच्या साधेपणावर आणि प्रवेशयोग्यतेवर जोर देतात. अभ्यासामध्ये वजन कमी करण्याचे उद्दिष्ट साध्य करण्यासाठी कॅलरी कमी करण्याच्या महत्त्वावर जोर देण्यात आला आहे, अधूनमधून उपवास करण्याच्या अनन्य कार्यक्षमतेबद्दल आव्हानात्मक गृहितके. हे व्यावहारिक दृष्टिकोन स्वीकारण्याचे महत्त्व अधोरेखित करते, जसे की वेळ-प्रतिबंधित खाणे, जे आहारातील धोरणे सुलभ करते आणि विविध लोकसंख्येसाठी सुलभता वाढवते.